Χρόνια τώρα τίθεται τὸ ζήτημα γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ παιδεία. Οἱ δὺο αὐτές ἀξίες, γλῶσσα καὶ παιδεία, εἶναι ἀλληλοπεριχωρούμενες. Ἡ γλῶσσα ὑπηρετεῖ τὴν παιδεία καὶ ἡ παιδεία προάγει τὴν γλῶσσα.

Την διαφορετικότητα την συναντάμε κάθε μέρα όταν συναναστρεφόμαστε με συνανθρώπους, διαφορετικούς από εμάς όσον αφορά συμπεριφορές και αντιλήψεις καταστάσεων. Βέβαια η διαφορετικότητα είναι σημείο προσοχής για όλους μας όταν οι συμπεριφορές ή χαρακτηριστικά συνανθρώπων μας είναι εκτός από αυτό που θεωρούμε «φυσιολογικό μέσο όρο».

 Κάτι που γνωρίζουμε όλοι μας πια πολύ καλά. Διανύουμε την πιο δύσκολη περίοδο, οικονομικά και κοινωνικά που έχει βιώσει η χώρα μας από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και την περίοδο του εμφυλίου και μετά. Τα εισοδήματα των μισθωτών αλλά και των μικρών και μικρομεσαίων επαγγελματιών έχουν συρρικνωθεί με τα περισσότερα να βρίσκονται κάτω από το όριο κινδύνου και ακόμα φαίνεται πως δεν έχουμε φτάσει στον «πάτο του βαρελιού».

Το περιεχόμενο της φράσης <<Άτομα με ειδικές ανάγκες>> (=ΑΜΕΑ) έχει μεταβληθεί στους αιώνες σε εθνικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο της διεθνούς κοινωνίας. Σε κάθε εποχή η στάση και η αντιμετώπιση των ατόμων με ειδικές ικανότητες διαφέρει ανάλογα με τις αντιλήψεις, τα ήθη , τα έθιμα, τις ιδέες και τις παραδόσεις του κοινωνικού συνόλου.