Χειμώνας, Κυριακή μεσημέρι σε μια μικρή πόλη του Ντέβον. Στέκομαι στο κατώφλι της μονοκατοικίας και καθώς χτυπώ το κουδούνι συνειδητοποιώ ότι το καρδιοχτύπι μου δεν οφείλεται στην ανηφόρα που μόλις είχα διαβεί για να βρεθώ στο σπίτι.

Το μέσον για να γεφυρωθεί η απόσταση που μας χωρίζει από αυτόν τον Άλλο, τον διπλανό μας, Νίκου Βασιλειάδη , δημοσιογράφου - συγγραφέα.

Είναι ένας νέος άνθρωπος με ιδιαίτερη αντίληψη και ματιά για τα θέματα που αφορούν τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητες και κινητικά προβλήματα.

Κοινή αλήθεια, κοινός προβληματισμός της σύγχρονης κοινωνίας εφόσον (ευτυχώς) στην εποχή μας καταρρέουν το ένα μετά το άλλο τα τείχη που όρθωναν οι κοινωνικές δομές, οι κοινωνικές αντιλήψεις και τα κοινωνικά ταμπού, αυτός που αναφέρεται στην ένταξη των ατόμων με ειδικές ανάγκες μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.